Archive for juni 2012
Bhutan was zo!!!
BHUTAN WAS ZO!!!
Tevens willen wij nog een speciaal bedankje geven aan Gert, voor alle inzet en moeite die in onze website www.nationaalgeluk.nl is gestoken
Agra: de Taj Mahal!
Beste Karma,
Vandaag alweer onze laatste dag in New Delhi. We moesten vroeg uit te veren (4.45 uur). Op het programma stond een bezoek aan een van de zeven moderne zeven wereldwonderen: de Taj Mahal. Dit monument is gebouwd in opdracht van de Mogol keizer Sjah Jahan, ter nagedachtenis aan zijn overleden vrouw Mumtaz Mahal. De bouw van dit graftombe nam ruim 22 jaar in beslag. De Taj Mahal maakt deel uit van een groter in een symmetrische vorm aangelegd gebouwencomplex.
Op het station was het reeds een drukte van belang. Overal zaten of lagen mensen te wachten op hun trein van bestemming. Op deskundige wijze werden wij door onze begeleider van het reisbureau naar het juiste perron geloodst. Het was nog even wachten en toen kon de reis naar Agra beginnen.
We zaten eerste klas, in een ruime en goed gekoelde coupe. De jongens konden even een dutje doen ter voorbereiding op een nieuwe dag van bezienswaardigheden in de bakoven van Agra.
Het landschap dat we doorkruiste bood een wat troosteloze en rommelige aanblik. Hier en daar kampeerde mensen in een provisorisch tentenkamp langs de spoorlijn. Een passerende trein gaf ons een blik op het feit dat je ook op een wat minder comfortabele wijze je kunt verplaatsen : in een overvolle wagon waarbij je nog net niet op het dak moet plaatsnemen.
Stipt op tijd arriveerden wij in Agra.
Hier werden we netjes opgevangen en konden we ons even opfrissen in een plaatselijk hotel. Het moment supreme was aangebroken. Het bezoek aan de Taj Mahal stond als eerste op ons programma . In een electrobus werden we naar de plek van bestemming gebracht. Vervoermiddelen die gebruik maken van fossiele brandstoffen zijn hier niet toegestaan. De uitlaatgassen zouden mogelijk schade kunnen toebrengen aan de Taj Mahal.
Uiteindelijk konden we het monument in zijn volle glorie aanschouwen. Glinsterend in de zon lag daar de magnifieke en geheel uit marmer opgetrokken graftombe. Een herinnering aan liefde van Sjah Jahan voor zijn vrouw Mumtaz Mahal.
Tijdens de britse bezetting is de Taj Mahal maar ter nauwernood ontsnapt aan een ernstige vorm van verminking. Het voornemen was om het monument te strippen. Gelukkig heeft een slechte prijs voor marmer een en ander voorkomen.
Na een uitgebreide bezichtiging aan de Taj Mahal brachten we een kort bezoek aan een plaatselijke handicraft shop. Hier werden we ingewijd in de geheimen van marmerbewerking, reeds toegepast in de tijd van de bouw van de Taj Mahal.
Inmiddels was het al middag en tijd de inwendige mens te versterken. Dit was wel nodig gezien het dalende vocht en energiegehalte. Nadat onze accu’s weer waren opgeladen waren we klaar voor de volgende bezienswaardigheid: fort Agra.
Dit fort is gebouwd in 1556 door Akbar, de derde keizer uit de Mogol dynastie. Het fort bestrijkt een uitgebreid gebied. Het complex was dan ook veeleer een plaats voor te wonen en te werken dan een vestigingswerk. Het fort is door de latere heersers verder uitgebreid. Zo heeft Sjah Jahan het complex verfraaid met een prachtig uit marmer opgetrokken paleis.
Na een uitgebreide rondgang door het fort vertrokken we richting het ons bekende hotel om onze verhitte lichamen af te koelen. Wat wil je met 45 graden in de schaduw. Hoeveel kan een mens verdragen. Maar goed dat wij jongens in zo’n goede shape zijn.
Aan het begin van de avond werd het tijd voor onze terugreis .Vanuit het station van Agra werden we, na een dik uur vertraging , uitgezwaaid door de plaatselijke rattenkolonie die in grote geraken bivakkeerden tussen de spoorrails. Hiermee kwam een einde aan een mooie en bloedhete dag in Agra en een eind aan ons verblijf in India. Ons rest nog slechts nog een ding: koffers inpakken en op weg naar huis.
Met dit blog is dan ook een einde gekomen aan onze reis en zoektocht naar het geluk. Een indrukwekkende reis goed voor vele sterke, avondvullende verhalen.
Wij hopen dat jullie de afgelopen weken hebben genoten van onze belevenissen in Nepal, India maar vooral Bhutan, het land van de donderende draak en het bruto nationaal geluk.
Morgenavond zijn we weer terug in Nederland en kunnen we onze partners en kinderen weer in de armen sluiten. Geluk ligt vaak waar je het niet verwacht, vlak onder je neus.
Wij sluiten graag af met de worden passend bij een vriendengroep die al 33 jaar er samen op uit trekt: we never want to walk alone.
Siteseeing in Dehli: moeder, wat is het heet!
Beste Karma,
vandaag hebben we een beetje uitgeslapen van de Disco charades van afgelopen nacht. Na een stevig ontbijt en een kleine vertraging om het blog bij te werken, vertrokken we met onze supersize touringcar voor een site seeing trip door Dehli. Onze gids Dinesh blijkt een ware wandelende encyclopedie te zijn als het gaat om de historie van nieuw en oud Dehli.
De stad heeft in zijn geschiedenis van een kleine 2000 jaar, 7 Hindu en 7 Muslim dynastieen gekend, totdat de Engelsen er een eind aan maakten met het instellen van het centrale gezag vanuit Dehli, in 1857. Toen is ook een nieuwe stad ontworpen, New Dehli, ruim in opzet en in parken en groene lanen. Daardoor kan New Dehli ook aanspraak maken op de titel van een van de groenste steden ter wereld.
We stoppen bij het QUTB (spreek uit als koetoeb) complex, een hystorische site met de oudste, en tevens hoogste minaret van India. Toen de eerste Muslim veroveraar zijn Moskee en Minaret wilde laten bouwen, moest hij het echter doen met Hindu architecten en werklui, die niet bekend waren met de Arabische stijl en voorschriften. Vandaar dat de oudste delen van de moskee uitgebreid versierd waren met mensen en dieren figuren. Waar latere generaties Muslims consequent weer de gezichten en koppen van verwijderden. Deze latere Muslims hebben ook de Minaret etage voor etage verhoogd, tot zijn huidige hoogte van 87 m. Op het terrein is elk stukje schaduw welkom, want 43 graden is heet!
Blij dat we de bus weer in kunnen, met airco (volgens ons moet dat toch wel een Indiase uitvinding zijn) en flessen koud water. Het is wel erg heet op die open steen ruimtes.
Door naar de tombe van Mogul keizer Humayun, en gebouwd door zijn vrouw Hamida Banu Begum in 1562. Het hele gebouw is zo’n 90 x 90 meter en bijna 50 meter hoog. Het hele terrein is ruim een halve kilometer groot.
Binnen ligt de marmeren grafzerk, volgens Islamitische traditie gerecht op de noord-zuid lijn, met het hoofd aan de noordzijde. Een leuk detail zijn de mozaiekramen aan de westzijde (die vanuit India gezien dus naar Mekka kijken) die de ‘qiblah’ (de richting naar Mekka) van de tombe bepalen middels een ‘Mihrab’. In dit geval een symbolische voorstelling van de nis in de qibla muur van de moskee.
Na weer afgekoeld te zijn in de bus is de India Gate de volgende stop in de hitte. Deze triomphboog is een monument uit 1920 ter nagedachtenis aan alle Indiase soldaten, die in de eerste wereldoorlog gevallen zijn. Op alle muren staan de namen van de soldaten en regimenten gegrift. Naderhand is midden onder de boog een toevoeging gemaakt met eeuwig brandende vlammen voor de soldaten, die hun leven lieten in de Indiaas-Pakistaanse oorlog in 1971. Het opschrift noemt ze “onsterfelijke soldaten”.
Bij een restaurantje, waar we de inwendige mens versterkt hebben met allerhande smaakvariatie op kip, geeft Peter nog een show als slangenbezweerder, samen met een Faker.
De bus stopt bij een van de forten, die de oude stad Shah Jahanabad ommuurden. De Engelsen konden dit echter niet uitspreken en noemden de stad Dehli. Vandaar de huidige naam New Dehli. En alles wat nog binnen de muren ligt, wordt dus aangeduid als Old Dehli.
We stappen over op riksja’s en beginnen een Dehli Ralley door de straten en steegjes van de oude stad. Het wordt steeds smaller en enger om overal doorheen te komen, maar het lukt onze fietsers bewonderingswaardig. We beeindigen de ralley bij de grote Moskee, waar we helaas niet inkunnen, omdat het Isha, het gebed aan het einde van de middag al aan de gang is.
De bus wormt zicht vervolgens een weg door de auto-onderdelen markt van Dehli. Hier kan H.Heijnen nog iets leren. Als laatste gaan we naar Rajghat: Samahdi van Mahatma Gandhi, het gedenkteken voor de vermoorde Mahatma. Het is geen graf, omdat zijn as volgens zijn wens en volgens Hindu gebruiken, verstrooid is over het water.
Het is een lange dag geweest, die we in het hotel prettig afgesloten hebben met een gezamenlijke maaltijd en veel herinneringen uit de oude doos.
Morgen wacht ons een nog grotere graftombe te wachten, de Taj Mahal. We moeten om 05:15 al vertrekken, dus iedereen naar bed!
New Dehli: Hindoes, Moslims en iedereen
Beste Karma,
de wekker gaat af. Het is 4:30 uur. Voor het laatst in Paro. Ons avontuur in Bhutan eindigt vandaag. Onze bagage wordt naar de bus gebracht, waar onze gids en chauffeur al op ons staan te wachten. Ze zijn er duidelijk niet blij mee. Ze voelen zich “on-happy”, dat ze afscheid moeten nemen van hun vrienden. Arya neemt weer afscheid voor de ingang van de luchthaven in Paro met een “Jicamalaya”, wat, ondersteund door de hele groep, door de vertrekhal heen resoneert. Iedereen is gelijk weer wakker geschud. Gezien aan de reacties van de bewaking en de aanwezige monikken vindt iedereen het prachtig. We zien Jonas, die franstalige vliegtuigmonteur, de turboprop een laatste check geven en “ready for take-off” wuiven. Hoeveel mensen we in een paar dagen Paro hebben leren kennen…
Op weg naar Dehli krijgen we te zien, wat we op de heenvlucht gemist hebben: een schitterend uitzicht op de besneeuwde toppen van het Himalaya gebergte, die boven het wolkendek uitsteken. Met als hoogtepunt de majestueuze Mount Everest.
We vliegen het Indiase luchtruimn in en voor dat we het weten, zitten we al boven New Dehli. Waren we de heldere lucht van Bhutan gewend, hier hangt zover het oog rijkt, geen wolkje, maar een grauwe, geel-bruine sluier. Smog? Het is al 38 graden, warm voor zo vroeg in de ochtend; dat belooft wat.
Een georganiseerde bende op de autoweg. Druk, maar minder chaos als in Kathmandu. Rond het vliegveld zien de wegen er aardig netjes uit. De bus brengt ons naar het Imperial Hotel, waar een heel ontvangstcomitee al klaar staat. Met Indiase pracht en praal worden we onthaald. Van een Indiase schoonheid krijgen we allemaal een rode stip op ons voorhoofd. Nu mogen we het prachtige, authentiek koloniale, hotel bewonderen.
Nadat we ons allemaal een beetje opgefrist hebben, volgt een tour door de wellness en fitness ruimtes en vlijt eenieder zich neer naast het zwembad, met een drankje naast het ligbed. De zwartgroene kraaien en de Beo’s maken gebruik van de zwembad fonteinen om ook een slokje te drinken.
Met de bus gaan we op tour door de stad en stappen uit in een oude Moslim wijk. Door nauwe, druk bevolkte steegjes, vinden we de weg naar een schrijn van een moslim heilige uit de 13de eeuw. Het graf wordt door iedereen eer bewezen door het te overladen met roze bloesems en prachtige groene gebedsdoeken.
Het contrast tussen arm en rijk wordt steeds zichtbaarder voor ons. Vervolgens zijn we door het Central Park van New Dehli gelopen (man, wat was het nog ontzettend heet zo laat op de avond) en van daaruit naar een Indiaas restaurant. Weer heerlijk gegeten. Afsluitend zijn we in een vijf sterren hotel nog naar de disco gegaan. Het feit dat we vanmorgen al vroeg uit de veren waren, bleek voor sommigen nu parten te spelen. De helft van onze groep verliet de disco om 24.00 uur, terwijl de echte die-hards het nog enkele uurtjes langer volhielden, alvorens zij terug gingen naar het hotel.
Bhutan 