Bijna weg uit Bhutan: Shopping Day

Beste Karma,

Vandaag alweer onze laatste dag in Bhutan en tijd voor de laatste inkopen van souvenirs en andere snuisterijen voor familie, kennissen en vrienden.  Alhoewel de dag begon met een korte yogasessie. Onder deskundige leiding van Kara, een Amerikaanse docente uit Tenessee werden ons vermoeid lichaam gerevitaliseerd en de stramme spieren opgerekt. Twee weken Bhutan gaan je niet in de koude kleren zitten.
Na een uurtje konden we fris en fruitig aan het ontbijt en was het tijd voor de organisatie van de inhoud van de diverse koffers en bleek dat de meest van ons kampte met ietwat overgewicht. Aldus werd besloten tot het centraal opsturen van overbodige bagage voornamelijk bestaande uit een aantal Gho’s ,  een tweetal flessen whisky en zo meer. Het geheel werd vakkundig verpakt in een aantal dozen en netjes ter verzending aangeboden aan het plaatselijke postkantoor.De administratieve afhandeling had nog heel wat voeten in de aarde maar nog een klein uurtje konden we onze weg vervolgen.

De rest van de dag werd  besteed aan inkopen en enkele van de jongens namen nog de tijd voor een bezoek aan het nationale museum van Bhutan.  Helaas was het oorspronkelijke gebouw gesloten vanwege opgelopen schade, ontstaan tijdens een aardbeving in 2011. Echter in een bijgebouw konden we onder andere uitgebreid genieten van een permanente tentoonstelling van een kleurrijke verzameling van traditionele maskers uit de diverse regio’s van Bhutan.

Nadat er nog kort werd genoten van het prachtige uitzicht over Paro  en de omliggende omgeving was het tijd om te hergroeperen en te vertrekken naar het hotel.  Hoewel de lucht wat dreigde vandaag, hebben we in de hele tijd, dat we in Bhuten waren, misschien 10 druppels regen gehad.

De dag werd in stijl afgesloten met een afscheidsdiner samen met onze gids en chauffeur, die voor hun inzet en kameraadschap nog een hartelijk werden bedankt.

We hebben de afgelopen periode tijdens onze reis door Bhutan veel indrukken opgedaan en enorm genoten van de natuur, cultuur en gastvrijheid. We hebben mogen  ervaren hoe de bevolking hier juiste weg probeert te vinden tussen enerzijds  economische  groei  en  anderzijds het behouden  hun traditionele op het boeddhisme geschoolde levenswijze.  Echter ook Bhutan ontkomt niet aan westerse invloeden. Deze zijn volop zichtbaar in steden als Thimpu en Paro.  We zijn benieuwd hoe een en ander zich de komende jaren verder zal ontwikkelen.  Het wordt in ieder geval een proces van vallen en opstaan. Het concept van BNG biedt ons inziens wel het kader om hierin de juiste weg te vinden.

Wij zijn inmiddels toe aan ons volgende en laatste avontuur van onze reis:  drie hectische dagen in New Delhi met als afsluiting een bezoek aan de befaamde Taj Mahal, het beroemdste monument van India.

TASHI DELEK 

Tiger’s Nest

Beste Karma,

Na 3 redelijk primitieve overnachtingen werden we vanochtend wakker in een hotelkamer van het Uma-resort. In plaats van een bakje warm water om ons te wassen stond ons een luxe badkamer ter beschikking.
Na het royale ontbijt, waarbij we weer op onze wenken bediend werden, vertrokken we rond 8.30 uur richting het Taktsang klooster, beter bekend als “Tigersnest”. Het klooster is gebouwd op een hoogte van 3050 meter  tegen een hoge steile rotswand en alleen bereikbaar via een wandelpad. Waarschijnlijk Bhutan’s toeristische attractie nummer 1.
De 2 VIP’s bleven achter in het hotel en gingen genieten van een “wellnessarrangement”.
Na ongeveer een uur rijden arriveerden we aan de voet van de berg. Het klooster was in de verte al zichtbaar. Tijdens de wandeltocht zouden we ongeveer 900 meter moeten klimmen. Na ongeveer een uur waren we halverwege en vanuit een theehuis konden we genieten van het uitzicht.

Naarmate we het klooster dichter naderden werden ontelbare foto’s genomen, aangezien het perspectief van het klooster telkens weer anders was. Helaas was het niet toegestaan in het klooster fotocamera’s, telefoons e.d. mee te nemen, zodat we geen foto’s van de mooie inrichting konden maken.

Na het bezoek, begon de afdaling via hetzelfde wandelpad.

In het theehuis nuttigden we de lunch en konden tijdens het eten genieten van een mooi uitzicht op het klooster. Overigens zijn de berg en de schlucht een waar vlinderparadijs en de vlinder op de foto doet zijn naam eer aan: “Bhutan Glory”.  Wederom een genot voor het oog.

    

Na de lunch vervolgden we onze weg en waren na ongeveer 3 kwartier weer bij onze bus.
Als onze reis een maaltijd zou zijn was dit bezoek aan het klooster wel een héél smakelijk toetje.
Terug in het hotel, konden we ons even opknappen en hadden we ongeveer 2 uurtjes tijd om even op rust te komen want om 18.00 uur stond de bus alweer klaar om ons naar het restaurant te brengen.
Daar werden we, vooraf aan het eten, nogmaals aangenaam verrast met een zang en dans-show door een locale groep van een man of negen. Traditionele liederen, een maskerdans, een dans van de zwarte kraanvogel en tot slot was onze hele groep op de vloer, om samen met de dansers het programma af te sluiten met een Farwell Dans.

    

Wederom een zeer geslaagde dag met louter hoogtepunten.

Bhutan in D-mineur

Beste Karma,

Nadat we gisterenavond onder een stralende sterrenhemel het bedje in onze tenten zijn gaan opzoeken, kwamen we er al snel achter dat elk voordeel ook zijn nadeel heb. Het kampterrein ligt op een hoogte van 3.600 meter en dan ook nog een stralende sterrenhemel betekent: kou kleumen. Gelukkig hadden we wat alcohol in ons lichaam , dus de meesten onder ons waren zo onder zeil. Waar we in verband met de hoogte ook een beetjes last van hadden was de ijle lucht. Echter niet getreurd, vandaag staat ons een nieuwe dag te wachten. Om 8.00 uur stond Nima ( Zonnenschijn )alweer klaar met de koffie en een bak heet water. Lekker badderen en weer even rond het kamvuur zitten……. Loek had voor gepaste lichte klassieke muziek gezorgd, dus onder de klanken van Beethoven, Bach en Mozart kwamen we allemaal weer een beetje tot leven (vandaar Bhutan in D-mineur). Het gehele terrein kreeg door de opkomende wolken een mysterieus aanzien. Helaas konden we dus de bergtoppen van het Himalaya gebergte (nog) niet te zien. Na het ontbijt zijn we te voet richting Chelele-pas gelopen. Het busje kwam echter zo, zodat we toch maar besloten in te stappen en via deze pas naar de HAA vallei konden gaan. Tijdens de afdaling werden we door Arya geattendeerd op de drie rotsbodhisatva’s. Deze drie heuvels in de vallei staan voor Wisdom, Power en Compassion.
Als eerste hebben we een klooster bezocht waar de jonge monniken juist les hadden in het bespelen van de” bhudda-zela’s”. ( als jullie begrijpen wat we bedoelen).Het getoeter deed ons gelijk terug denken aan twee jaar geleden het WK in Zuid- Afrika (wederom Bhutan in de D-mineur).

Dit klooster wordt volop gerestaureerd. Van hetgeen wij zagen konden wij helaas niet concluderen dat hier sprake is van Gross National Happiness. Wij zagen hier de Bhutanezen op middeleeuwse wijze rotsen met de hand klein hakken en rosten op de rug vervoeren. Hier is hebben ze volgens ons  nog nooit gehoord van een arbeidsinspectie.

Vervolgens zijn we doorgereden naar de Haa Dzong welke nu dient als thuisbasis voor het opleidingscentrum  voor het Bhutanese leger. Dit opleidingscentrum (Imrat) staat voor een samenwerking tussen het Indiase en Bhutaanse leger. Dat de samenwerking goed is bleek wel uit de juist aangekomen hoeveelheid whisky voor de officieren. Een hel vrachtlading vol  whisky  “Officer ’s Choice” moest nog vanuit de Dzong vervoerd worden.

Afgezien van de militaire faciliteiten zijn we veel fotogenieke momenten en personen tegengekomen in HAA-stad. Uiteraard willen we jullie enkele beelden laten zien.

        

Na bezichtiging van de vallei zijn we weer via de Chelela pas ( 3 ½ uur alleen maar haarspeldbochten) terug gegaan naar Paro. Op het hoogste punt hebben we een lunch genuttigd en jawel hoor ;  vanuit dit punt hadden we een geweldig uitzicht op het Himalaya gebergte. De een na hoogste berg van Bhutaan was goed te zien : de  Jomolhari met maar liefst een hoogte van 7.300 meter. Wat een joekel van een berg zeg.

    

Nadat we de nodige fotokiekjes hadden gemaakt maar snel door gereden naar ons hotel Uma. Na drie Farm House en kampeerdagen  waren we allemaal toe aan een grondige opknapbeurt. Gelukkig bood hotel Uma de faciliteiten. Lekker zwemmen in het hotel en wat massages deed ons allen goed.

In het hotel hebben we ons avondeten genuttigd en wat waren we blij dat we nu weer en een heerlijke bedje konden kruipen.
Morgen staat ons weer een zware klim te wachten naar de bezienswaardigheid van Bhutan : Tigers Nest.

Mountain High: bijna 4000 m.

Beste Karma,

Na een te korte nachtrust op onze Farmhouse lokatie in Paro, begonnen we deze dag met boeren activiteiten, zoals het melken van de koe, waar gretig gebruik van werd gemaakt.

Daarna een stevig boerenontbijt in het land van Gross National Happiness. De ruimte was feestelijk versierd en de tafel was gedekt met brood ala toast, jam en veel gebakken eieren en lekkere  koffie.

       

Het wachten is op Peter,  de jarige job van vandaag. Hij heeft gisteren samen met ons en andere Buthanese Feestneuzen zijn verjaardag mogen vieren. We hebben het uitbundig gevierd en redelijk lang volgehouden . Dus dat zal de reden wel zijn geweest ,of was het dat zijn grote familieschaar hem aan de lijn moest houden?
Onder een luidruchtig Hoera, Hoera ! werd hij dan toch in een feestelijk versierde eetkamer ontvangen.
Even later nadat we afscheid genomen hadden van dit boerenleven, een uitbundig met een witte doek nazwaaiende boer achtergelaten, waren we op weg naar  de Dzongdrakha village en storten we ons wederom op een klim voor waaghalzen (tenminste voor mensen met onze leeftijd) naar de Dzong Drakha Koemba Tempel, gebouwd op een smalle strook van  een rotswand.

De enige aanwezige was een oud vrouwtje, dat ons toch maar binnen liet, de altijd aanwezige monniken hadden waarschijnlijk van ons gepland bezoek vernomen en wijselijk zelf maar een  bezoek aan het dorp ingelast . Maar een klooster van zo’ n 1200 jaar oud is zeker de moeite van een bezichtiging waard.
Na een lunch in ons inmiddels opgebouwd kamp, vertrekken we weer na een  nieuw hoogtepunt in ons leven.  De Chelele Pass , op een hoogte van 3988 m. Daar aangekomen, willen we natuurlijk te voet weer wat hoger en komen we in de richting van 4000 m.

En Jawel hoor. Wederom worden we geroerd door een waanzinnig uitzicht met in de verte vaag de besneeuwde toppen van de Himalaya. Genietend van de rust en uitzicht laten we de wind door onze (bij mij althans wel) weinige haren waaien , met een zachte geluid van flapperende gebedsvlaggen.

    

Rob meende zelfs een yeti te zien, maar het bleek een van ons te zijn.

Terug gekomen in ons kamp wordt al snel het kampvuur aangestoken, waarna we wederom onze jarige Peter nog eens in het  zonnetje zetten met kadootjes van ons en onze Buthaanse reisgenoten.

    

    

De ploeg heeft zelfs de weg naar zijn tent versierd met kaarsen en bloemboeketjes.
Peter werd volop in het zonnetje gezet bij het kampvuur en overladen met cadeau’s.
Met Peter was al afgesproken, zijn  verjaardag in etappes te vieren. Dit was dus het moment voor het aanbieden van het eerste cadeau.
Namens de lopers werd hem een uniek, kostbaar kleinood overhandig. Een zilveren opsteker in de vorm van 2 wandelschoenen, met een wandelpad en bergen als achtergrond.

Zelfs het reisburo en Arya hadden cadeaus voor Peter. En Arya voerde zijn ondertussen al wereldberoemde yell “Jicamalaya” uit ter ere van Peter’s verjaardag.

En het kampvuur, op het feeeriek verlichte kampterrein, ging voort tot in de donkere uurtjes.
Wederom een  geslaagde dag.

Farmhouse: hotstone bath

Beste Karma,

Vanmorgen zijn wij rond 07.30 uur opgestaan na een goede nachtrust. Rutger was gelukkig al weer de oude en tijdens het ontbijt kreeg hij van de boer van het Farm House wat extra bijvoeding in de vorm van soep wat hem er, in combinatie met de rest van het ontbijt, nog beter bovenop hielp.
Na het ontbijt gingen we naar het centrum van Paro waar we tot 11.00 uur vrij konden rondlopen en de markt bezoeken.

     

Enkelen kochten nog wat souvenirs voor het thuisfront.
Toen Aria om 11.20 uur ook gearriveerd was vervolgden we onze weg met de bus naar Rinpung Dzong, een school voor monniken die gebouwd is in 1645, en waar we een rondleiding  en onder andere uitleg kregen over de vele muurschilderingen. Hier werden ook enkele religieuze attributen verkocht die door enkelen ook gekocht werden.

Hierna gingen we rond 13.00 uur naar een restaurant alwaar we de lunch gingen gebruiken. Voordat wij het restaurant betraden, had zojuist een grote groep Japanners in dit restaurant ook reeds gelunched. Zij waren juist bezig het restaurant te verlaten, het resultaat was een lange rij vrouwelijke Japanners in de rij bij het toilet.
Voor ons werd er een lange tafel opnieuw gedekt en daarna konden ook wij van de lunch genieten.
Na de lunch gingen we tijdens de terugweg naar het Farm House nog even langs bij de plaatselijke supermarkt om nog wat drank en snacks voor later op de dag en avond te halen.
Toen we het Farm House naderden zagen we in de verte al de rookpluimen opstijgen die ontstonden tijdens het verhitten van de stenen die gebruikt zouden gaan worden voor het hotstone bad. Eenmaal in het Farm House aangekomen gingen we kijken hoe de boer de stenen verhitte. Er was een flink vuur opgestookt waar een behoorlijke hoeveelheid stenen tussen gestapeld lagen.

Om ongeveer 16.00 uur werd het eerste van de vier reeds met water gevulde baden met zeer hete stenen bijgevuld die daarbij sisten als een slang in het nauw gedreven. De eerste helden die de vier met gloeiende stenen aangevulde baden betraden waren Loek, Ruud, Dick en John. Zij kwamen er al snel achter dat de baden zeer warm waren en spoedden zich om snel weer op de rand van hun bad te komen. Na wat koud water te hebben toegevoegd kon het echte genieten beginnen. De echte extase van genieten kwam toen voor elke bader ara werd geserveerd.

 

Toen de eerste groep de baden weer verliet kwam de rest aan de beurt en werden de baden voorzien van enkele nieuwe, door het nog steeds knapperende vuur reeds gloeiend gemaakte stenen, waardoor het water weer de genezende warmte en kracht terugkreeg. Ook de volgende groep genoot van de heilzame werking van dit geneeskrachtige bad wat door het nuttigen van de ara nog gezonder leek te zijn dan het al was.

Tenslotte maakte ook onze gids Arya gebruik van deze weldaad. Na lang en geduldig aandringen besloot zijn vrouw toch ook mee te doen in de hotstone badronde. Ap Thuktun heeft toen keurig netjes de gordijntjes dichtgemaakt.

Toen iedereen rond 17.35 uur uiteindelijk klaar gingen even nagenieten waarna we om 19.00 uur in het Farm House het diner gingen gebruiken.
De avond was nog lang relaxted en gezellig.

Farmhouse dag

Beste Karma,

Vanmorgen zaten we met zijn allen om 07.30 uur aan het ontbijt.  We waren de eersten. Het was nog bewolkt weer en er viel een enkele drup regen. Tot nu toe hebben we erg geboft met het weer.
Helaas namen we vandaag afscheid van Thimphu. We gaan met de mountainbike naar een Farm House in Paro. Paro is ons laatste station in Bhutan voordat we verder gaan naar New Dehli. De bikes stonden op tijd klaar voor ons hotel.  De rit die we voor de boeg hadden was 55 km lang, tenminste volgens het gps systeem.  De route was vlak, dalend maar ook zeker enkele malen stijgend. Op Jack na kon iedereen met de bike vertrekken.  De bus en de materiaalwagen zouden ons volgen. Het zonnetje kwam al weer goed te voorschijn. Het was al vroeg warm. Nadat Ruud zijn bike getest had zag hij er toch verder vanaf om deze rit met de bike te volgen. Hij ging samen met Jack als VIP-er  de groep op de route volgen. Indien nodig zouden ze de helpende hand aan kunnen reiken. Tegen 08.45 uur vertrokken we.
Onderweg was veel te zien, de mooie authentieke onderdoorgang van twee districten, verschillende politiecontroles voor het zwaarder verkeer,  groetende kinderen, welke met een handgebaar contact probeerde te maken.

     

Ook de omgeving was erg mooi. Maar ook  de inwendige mens werd niet vergeten. Onderweg werd nog even stil gestaan bij een fruitstalletje. Hier kochten we verrukkelijke aardbeien die ons weer aanzetten om de weg weer te gaan vervolgen. De batterij was weer opgeladen.
Tegen 14.00 uur kwamen we aan in de hoofdstraat van Paro. Hier werden we in een klein restaurantje voorzien van een verdiende lunch. Jack en Ruud hadden ondertussen al de nodige winkeltjes bezocht.
De bus bracht ons naar onze overnachtingsplaats, een kleine 20 minuten rijden van Paro, genaamd Farm House. Tja wat moesten we van het Farm House vooraf verwachten? Een boerderij met koeien en kippen? Modern ? We waren erg nieuwsgierig.  In de verte zagen we het Farm House opduiken, afgelegen op een berg.

Door onze gids werden we geattendeerd op de agressieve honden, opletten dus.
Aangekomen werden we opgewacht door de boer en de boerin des huizes, Je waande je hier terug in de “middeleeuwen”.  Tsjonge,  tsjonge wat een tegenstelling met  de hotels die we eerst hadden. Maar wel mooi om deze grote tegenstellingen te ervaren.  Er waren hier 4 slaapkamers voor de gasten. Er lagen matrassen op de grond.  Er was een overvloed aan vliegen en andere ongedierte die je normaliter op de boerderijen tegenkomt, alleen leek het hier een beetje erger. Het gekakel van de tientallen kippen trok Rob z’n aandacht en voordat we het wisten zat Rob met de eigenaar in het kippenhok. We konden eieren rapen en voordat we het wisten hadden we een emmer vol met wel honderd eieren. Nu even oppassen dat het geen “Scrambled eggs”  worden.

De kinderen van deze mensen spraken goed Engels. Goed voor hun toekomst. Met gebarentaal kon je soms contact maken met de boer en de boerin. De gids leidde ons door hun huis, met de grootste kamer ingericht als huisaltaar.

Boeddhistische kunst en levensstijl staat hier erg hoog in het vaandel. Dat zie je op alle manieren terug. Tot en met het behang. Op de badkamer moest je opletten. Eerst de electrische boiler uitzetten voordat je een douche gaat nemen, anders werd je lichtjes onder stroom gezet. Buiten wees de gids ons naar het hotstone bad. Het was een open ruimte, welke omgeven was van platen met  bovenop een primitieve dakbedekking. In deze ruimte lagen vier langwerpige gaten.  In deze gaten zaten halverwege een schuif. Voor deze schuif worden de gloeiend hete stenen gelegd die daarna worden overgoten met water. Deze combinatie moet het hotstone gevoel weergeven.  Wie zal er morgenavond gebruik van maken?
Nadat een ieder zijn slaapplaats had gevonden maakten we gebruik van een kleine twee uurtjes siësta.
Tegen 16.30 uur vertrokken we met zijn allen richting centrum van Paro. Rutger bleef achter in het Farm House;  hij voelde zich niet helemaal lekker. In het centrum hebben we uitgebreid winkeltjes en de directe omgeving bezichtigd.
Tegen 19.00 uur zijn we gaan dineren in een lokale visrestaurant. Hierna hebben we de avond nog gezellig met elkaar doorgebracht.

Farm dagen

Beste lezers en volgers,

de komende 3 dagen zitten wij op een farm, waar we helaas geen internet verbinding hebben.
Wij hopen over 3 dagen onze nieuwe belevenissen weer met jullie te kunnen delen.

—-

Wij zijn er weer!

Meditatie dag

Beste Karma,

we zijn vanmorgen met 6 man vertrokken voor een spirituele reis naar 2 monasteries.
Helaas: Loek kon niet mee vanwege een ontstoken hand. Hij is vanmorgen al naar het ziekenhuis geweest en hem is aangeraden een dagje rust te nemen.
We vertrokken rond 8:45 uur en halverwege mochten we de bus even uit voor een fotoserie van 4 stupa’s met gebedsmolens, die werden aangedreven door waterkracht.

Eveneens de moeite waard was een rotsschildering van Guru Drupchu.

Even later kwamen we bij de eerste monastery aan. Wel even eerst een pittige klim van 100 m omhoog. Het was de moeite van de beklimming waard. Wat een uitzicht en wat een rust.
Behalve voor Rutger, die te dicht in de buurt kwam van een wild paard op de helling. Hij kreeg een voorzichtige waarschuwingstrap met 2 achterpoten uitgedeeld. Hij had gelukkig niets.

Na meditatie en het aansteken van 9 boterlampen zijn we naar de 2e  monastery gegaan. Middels het gooien van drie dobbelstenen in een schaaltje in de hand van een monnik, konden we eens wens doen. Uiteraard in de hoop, dat deze ook in vervulling gaat.
Na deze meditatie verlieten we de gebedsruimte, waar we halverwege de afdaling heerlijk lunch genoten bij een stupa. Het lunchpakket was rijkelijk goed gevuld.
Toen we heelhuids onder kwamen, stond de bus al klaar. Op naar de derde monastery, waar we astrologie zouden krijgen. Maar bij aankomst bleek de monnik afwezig te zijn en ging de les helaas niet door. Dus na een kleine rondleiding zijn we weer vertrokken over een binnenplaats gevuld met blaffende en bijtende honden.(hé Mike!!!!)

De bus weer in, terug naar het hotel.
Om 5 uur zijn we gaan kijken bij de Zhong van alle ministeries, naar de ceremonie van het strijken van de vlag. Het was mooi om te zien, compleet met alle toeters en bellen.

We waren er als eersten, en dus hadden we de beste plaatsen achter het hek. Achter ons vulde de straat zich met Indiase toeristen, maar wij stonden vooraan.

Wij zijn helemaal klaar voor de komende Farm en kampeerdagen.

 

Hoog Bezoek

Beste Karma,

Wat een dag! Om kwart voor acht s’ochtends zaten we met z’n allen weer aan het Bhutaanse ontbijtbuffet met uitzicht over de Wang Chu rivier. Zoals elke dag stonden Aria en Ugyen tijdig paraat zodat we om 8.30u konden vertrekken naar een van de belangrijkste evenementen van onze reis, een boogschiet wedstrijd tegen een lokaal team. Aangekomen op het terrein (droge rijstvelden tegenover het bureau voor statistiek) waren we wel even onder de indruk. Er stond twee tenten opgesteld welke dienst deden als tribune en keukentent en het doel stond maar liefst 120 meter van de schietplaats af. Onze tegenstanders, een team van negen mannen uitgedost in hun gho en voor het merendeel met rode tanden vanwege de doma, stonden al klaar om te beginnen.

      

Even later kwamen ook zeven dames aanzetten die gelijk begonnen met hun gezang en gedans ter aanmoediging van de schutters. Na een boedistisch openingsgebed en een djigamalaja gingen de mannen aan de slag met hun houten pijlen en bogen. Wij als leken hadden toch al snel de techniek onder de knie en we schoten er op volle kracht op los. De afstand van 120m haalden we gemakkelijk, maar de roos raken …. vergeet het maar.

     

Ons geluk was dat onze tegenpartij op het zelfde niveau speelde en het bleef 0-0 totdat in een van de laatste ronden een oud mager mannetje van de tegenstanders zijn groengele pijl in de roos boorde. 0-1 voor Bhutan. En zo bleef het, verloren, maar wel met veel inzet van beide partijen. Het gebruik is dat na de wedstrijd de mannen en vrouwen van beide partijen gezamenlijk dansen en dat beide hun eigen dans inbrengen. En ja hoor …. we zijn niet voor niets bij de scouting geweest en we leerden Bhutaan dus “Hoofd Schouders Knie en Teen” en “Van Voor naar Achter en van Links naar Rechts”.
Na een ter plekke bereide lunch aangevuld door een glas echte Bhutaanse arak vertrokken we richting ons hotel om ons aldaar in de traditionele gho te steken voor weer een hoogtepunt van onze reis nl de ontmoeting met Karma Penjor secretaris van Dratsang Lengtshog oftewel Monestary Affairs. In het hotel troffen we Mrs Getey, de zus van jou, Karma. Zij begeleidde ons naar onze afspraak. Onderweg vertelde ze dat ze had vernomen dat de duizenden tulpen, geschonken door de Floriade, goed in bloei stonden en dat het koningspaar er zeer blij mee is. Wij konden echter de bloemen niet zien omdat die waren geplant in de privé domeinen van het koninklijke verblijf. Om half drie liepen we als een echte professionele delegatie onder begeleiding van jouw zus Mrs. Getey de trappen van de dzong op waar de Bhutaanse regering is gevestigd. Via enkel gangen, trappen en gordijntjes kwamen we uiteindelijk in het ruime vertrek waar Karma Penjor ons met een warme handdruk ontving. Als eerste vertelde Karma Penjor over zichzelf, over het nationale geluk en de economische situatie in Bhutaan. Vervolgens gaf John onze presentatie waarna we ruim de tijd kregen om diverse vraagstukken dieper in te gaan.

   

Er werd gesproken over wat het nationale geluk nu betekend en welke moeilijkheden ontstaan bij een in ontwikkeling zijnde economie als Bhutaan. Karma Penjor liet weten dat hij nog nooit zo’n aparte delegatie op bezoek had gehad. Een negentallige delegatie van jeugdvrienden, dat is een echte vorm van geluk volgens hem. In het algemeen ziet hij geluk als “het tevreden zijn met jouw eigen situatie en kunnen genieten van de kleine normale dagelijkse dingen”. “Verwacht niet in Bhutaan het ultieme geluk te vinden want zo is het niet” zei hij. Na de vraag of Karma Penjor namens de Bhutaans regering een boodschap wilde geven aan de mensen die Bhutaan op de Floriade presenteren zei hij “Wij waarderen jullie inzet ten zeerste en wij geven jullie alle mentale support”. Ons gesprek werd beëindigd met een gezamenlijk foto en een wederom warme handdruk.

Buiten aangekomen was er voor ons geen tijd om het officieel strijken van de Bhutaanse vlag bij te wonen want er stond al een boedistische lama op ons te wachten op een hoge heuvel net buiten de stad. De lama zegende aldaar alle wensvlaggen die wij van de floriade hadden meegenomen.

     

Aangevuld met enkele eigen wensvlaggen hebben we ze opgehangen boven op deze heuvel tussen duizenden andere vlaggen zodat alle wensen in de wind kunnen worden weggedragen en hopelijk in vervulling zullen gaan.

Onze dag werd afgesloten met een maaltijd in een Italiaans restaurant gevolgd door een dansje in een Bhutaans karaoke café.
Ja inderdaad Karma: Wat een dag.

Tour de Bhutan: from hell to heaven

Beste Karma,

Vandaag bleek maar weer dat de vakantiefolder niet altijd datgene brengt wat het beloofd.
Op het programma stond een pittoreske  fietstocht waarbij we zouden genieten van zingende vogels en maagdelijke bossen. Echter deze dag bleek heel iets anders voor ons in petto te hebben. We mochten de ochtend starten met een pittige klim naar de Dochula pas, gelegen op 3140 meter. Dit betekende een stijging van 2000 meter over een afstand van om en nabij de 50 km.  Alleen bij de gedachte al brak ons het zweet uit.
Zenuwachtig werd door eenieder het materiaal geïnspecteerd. Vooral de remmen kregen de nodige aandacht. Want zoals een Engels spreekwoord zegt :  “What’s  go up must go down. ”
Rond acht uur was iedereen zover. Nou ja, iedereen. Dick had zich bij de VIP-ploeg gevoegd. Achteraf gezien het ochtend klimmetje misschien geen onverstandige keuze.

De eerste kilometers gaven de burger moed. Met gemak werden de eerste stijgingen door de mannen genomen. Echter naarmate de klim vorderde kwamen moesten we behoorlijk in pendalen. Slechts in de kleinste versnelling konden berg op . Het zweet gutste langs ons lichaam en liters water werd er ingenomen. Langzamerhand begonnen onze beenspieren te verzuren.

Gelukkig konden we bij een restaurant ons energielevel aanvullen en kregen we het nieuws te horen dat we voor  13.00 uur een wegblokkade gepasseerd moesten zijn.
Dit bleek al fietsende  voor ons geen haalbare kaart. Soms lacht het geluk je op de meest onverwachte momenten je toe. We besloten nog een uurtje te fietsen om vervolgens de bezemwagen te nemen naar de top. Drie uur later en ongeveer dertig kilometer verder stapten we allen uitgeput in de bus.

Vervolgens was het nog een klein uurtje rijden naar de Dochula pas. Tijdens het ritje naar boven was het tijd voor een verkwikkend dutje. Iedereen had de pijp leeg. Boven op de pas was het lunchtijd  en konden we even bijtanken. Een nieuwe uitdaging lag alweer in het verschiet. Een twintig kilometer lange  afdaling richtng Thimpu.  Dit avontuur bleek achteraf al onze eerdere inspanningen waard.  In een duizelingwekkende vaart daalde we af. Af en toe remmend voor het nemen van een bocht.

Een euforisch gevoel maakte zich van ons meester. Een warme  wind waaide door onze manen. Dit was pas echt  kicken. Halverwege nog even een korte stop voor de inkoop van enkele gedroogde Bhutaanse kaasjes en snel weer verder.

      

Na ruim een uur bereikte we het centrum van Thimpu. Hier wachtte ons nog een kleine verrassing in de vorm van een korte maar stevige klim. Zo zie je maar weer, het venijn zit altijd in de staart.  Moe maar voldaan  bereikte we al snel ons hotel en genoten we met een drankje nog even na van een prachtige tocht. Vandaag heeft het geluk ons wederom toegelachen .